Zażalenie na postanowienie w przedmiocie odroczenia wykonania kary

III K 123/23 Warszawa, dnia 24.05.2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział V Karny Odwoławczy

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów w Warszawie Wydział XII Wykonawczy

ZAŻALENIE

Prokuratora Rejonowego Warszawa-Śródmieście w Warszawie na postanowienie Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów w Warszawie z dnia 15.03.2024 r., sygn. akt II K 456/23 w sprawie przeciwko Annie Kowalskiej skazanej za czyn z art. 286 § 1 k.k. w przedmiocie odroczenia wykonania kary.

I. Na zasadzie art. 20 § 2 k.k.w., art. 21 k.k.w., art. 459 § 2 k.p.k. i art. 1 § 2 k.k.w. zaskarżam powyższe postanowienie w całości na niekorzyść skazanej.

II. Na zasadzie art. 438 pkt 3 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść a polegający na błędnym przyjęciu, iż w przypadku osadzenia skazanej nie ma osoby, która mogłaby zaopiekować się dziećmi skazanej w trakcie jej pobytu w zakładzie karnym, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego.

III. Podnosząc powyższy zarzut na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. i art. 1 § 2 k.k.w. wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10.01.2024 r. Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów w Warszawie uznał Annę Kowalską za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to wymierzył jej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok uprawomocnił się. Anna Kowalska złożyła wniosek o odroczenie jej wykonania kary. Wskazała, iż jest matką trojga dzieci, których nie ma z kim zostawić. Postanowieniem z dnia 15.03.2024 r. Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów w Warszawie w sprawie o sygn. II K 456/23 uwzględnił wniosek skazanej i odroczył jej wykonanie kary na okres jednego roku. Sąd wskazał, iż skazana zamieszkuje wraz z Janem i Zuzanną w Warszawie przy ul. Polnej 12. Jan Kowalski pracuje na pół etatu, a jego wynagrodzenie zajęte jest przez komornika. Zuzanna Kowalski jest matką Anny. Anna Kowalska ma troje dzieci w wieku 5 i 7 lat oraz najmłodsze w wieku 1 roku. W ocenie Sądu w przypadku osadzenia skazanej nie ma osoby, która mogłaby zaopiekować się jej dziećmi w trakcie pobytu w zakładzie karnym. Sąd podkreślił przy tym, iż dotyczy to najmłodszego dziecka, które wymaga stałej opieki oraz obecności matki. Kierując się tym Sąd odroczył wykonania kary na okres jednego roku.

Z postanowieniem Sądu nie sposób się zgodzić. Zgodnie z art. 151 § 1 k.k.w. sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka. Cytowany przepis ma charakter fakultatywny, a więc nie każda sytuacja kiedy to skazana osoba pozostaje w ciąży lub posiada nowonarodzone dziecko, zmusza sąd orzekający do odroczenia wykonania jej kary. Inaczej ustawodawca wprowadziłby obligatoryjny tryb odroczenia kary. Potrzebne są zatem jakieś szczególne okoliczności, różniące się od położenia osób w podobnej sytuacji, aby sąd z tej możliwości mógł skorzystał. W przedmiotowej sprawie - w ocenie skarżącego - Sąd nie wykazał aż tak poważnych okoliczności, które zmusiłyby go do zastosowania tej fakultatywnej instytucji.

Zdaniem skarżącego okoliczności przywołane przez Sąd Rejonowy nie mogą przemawiać za uznaniem, iż skazana nie ma z kim zostawić dziecka. Na uwagę zasługuje fakt, iż Jan Jan Kowalski pracuje tylko na pół etatu. Może zatem w pozostałej części czasu opiekować się Zuzanną, tak jak pozostałymi dziećmi skazanej. W pozostałym czasie dziecko skazanej może zostać oddane chociażby do żłotka. Sam fakt, iż Jan Jan Kowalski pracuje na pół etatu nie wyłącza bowiem jeszcze możliwości skutecznego sprawowania opieki nad Zuzanną i zapewnienia jej właściwego rozwoju. Podkreślić należy, iż obecnie standardem wśród osób pracujących jest konieczność oddawania dziecka do żłotka już w pierwszym roku życia. 24 miesiące urlopu macierzyńskie zostały bowiem wprowadzone dopiero w tym roku. Zatem skoro osoby, które nie wchodzą na drogę przestępstwa, mogą pracując nawet na cały etat, zapewnić właściwą opiekę i wychowanie dla dziecka - poprzez system publicznych i niepublicznych placówek oraz instytucji, to nie ulega wątpliwości iż można tego samego wymagać od innych osób, w tym także rodzin osób karanych. Oczywiście będzie się to wiązało z określonymi wyrzeczeniami jednakże nie może ulegać wątpliwości, iż dolegliwości te są nierozwiązalnie związane z samym faktem skazania sprawcy za popełnione przez niego przestępstwo.

Ponadto na uwagę zasługuje, iż Sąd zaniechał sprawdzenia kto jest ojcem małoletniego dziecka i czy osoba ta jest pozbawiona władzy rodzicielskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż ojciec dziecka - zobowiązany z mocy prawa do świadczeń alimentacyjnych, ma również obowiązek zapewnić opiekę i właściwe wychowanie dziecka.

Dlatego tez mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie.

............................... podpis prokuratora