Postanowienie o umorzeniu śledztwa

PR 1 Ds. 2023/123/Zk Wrocław, dnia 24.10.2023 r.

POSTANOWIENIE o umorzeniu śledztwa

Jan Kowalski, prokurator Prokuratury Rejonowej w Wrocławiu, w sprawie mającego mieć miejsce w okresie od dnia 15.08.2023 r. w Wrocławiu, przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy policji, poprzez naruszenie nietykalności cielesnej, groźby karalne i namawianie do samobójstwa zatrzymanego Adama Nowaka,

- tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 151 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

działając na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.

postanowił

umorzyć śledztwo w sprawie

I. mającego mieć miejsce w okresie od dnia 15.08.2023 r. w Wrocławiu przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy policji poprzez naruszenie nietykalności cielesnej, groźby karalne i namawianie do samobójstwa zatrzymanego Adama Nowaka, tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 151 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- wobec stwierdzenia, iż brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu (art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.)

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa we Wrocławiu nadzorowała postępowanie przygotowawcze w sprawie mającego mieć miejsce w okresie od dnia 15.08.2023 r. we Wrocławiu przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy policji, poprzez naruszenie nietykalności cielesnej, groźby karalne i namawianie do samobójstwa zatrzymanego Adama Nowaka.

Postępowanie to wszczęte zostało w związku z zawiadomieniem Adama Nowaka o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę, jakie w dniu 18.08.2023 r. wpłynęło do Prokuratury Rejonowej we Wrocławiu. Z treści tego pisma wynikało, że Adam Nowak został w dniu 15.08.2023 r. zatrzymany przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji we Wrocławiu. W trakcie wykonywania z nim czynności dwaj funkcjonariusze tj. Piotr Wiśniewski i Marek Zieliński przekraczali swoje uprawnienia, w ten sposób, że bili go otwartą dłonią po twarzy oraz po głowie. Ponadto wykręcali mu ręce zakute w kajdanki w wyniku czego wielokrotnie upadł na schody, grozili mu bronią palną, nakłaniali do popełnienia samobójstwa, uderzyli pięścią w brzuch oraz dusili. Wszystkie te okoliczności Adam Nowak potwierdził podczas przyjęcia od niego w dniu 18.08.2023 r. protokolarnie ustnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, podając ponadto nazwiska bądź rysopisy osób, które były świadkami niektórych z w/w czynów, informując jednocześnie o fakcie podjęcia przez siebie próby samobójczej, do której miało dojść w Areszcie Śledczym we Wrocławiu. W sprawie tej w dniu 20.08.2023 r. postanowiono wszcząć śledztwo celem ustalenia, czy doszło do popełnienia przestępstwa oraz wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich istotnych jej okoliczności.

W ramach postępowania przeprowadzonego w niniejszej sprawie przesłuchano szereg osób w charakterze świadków, w tym wskazane przez pełnomocnika pokrzywdzonego we wniosku dowodowym z dnia 25.08.2023 r. uzyskano informacje z Komendy Miejskiej Policji we Wrocławiu, Aresztu Śledczego i Szpitala Miejskiego we Wrocławiu oraz uzyskano dokumentację lekarską i książkę przebiegu służby w zakresie związanym z osobą pokrzywdzonego. Przesłuchany w tej sprawie, w charakterze świadka po pouczeniu go m.in. o treści art. 183 k.p.k. Piotr Wiśniewski, zeznał, że w dniu 15.08.2023 r. wspólnie z funkcjonariuszami jednostki Komendy Miejskiej Policji zatrzymali Adama Nowaka, podejrzewanego m.in. o kradzież z włamaniem oraz inne przestępstwa. Zatrzymanego przewieziono do Komendy Miejskiej Policji we Wrocławiu, gdzie wykonywano z nim czynności służbowe. Podczas wspomnianych czynności do pokoju, w którym znajdował się zatrzymany wchodzili, jak podał świadek, Jan Nowak, Anna Kowalska, Tomasz Wiśniewski oraz Komendant z zespołu Kryminalnego Komendy Miejskiej Policji. W swych zeznaniach świadek stanowczo zaprzeczył, jakoby miał używać wobec zatrzymanego środków przemocy. Podał, że nie widział również żeby Marek Zieliński uderzał Adama Nowaka, przewracał go czy bił. Jednocześnie świadek Wiśniewski zeznał, że zakładał Adamowi Nowakowi kajdanki, ale blokował każdorazowo możliwość ich samozaciskania się. Zaprzeczył również, aby dusił zatrzymanego czy groził mu bronią, oświadczając przy tym, że jego broń służbowa to Glock 17, który w sposób znaczący różni się od broni marki Walther P99. Tożsame w treści zeznania złożył w tej sprawie pouczony o treści art. 183 k.p.k. świadek Zieliński, dodając ponadto, że w czynnościach z zatrzymanym Adamem Nowakiem mógł brać udział także Krzysztof Kowalski, który konwojował go między Komendą Miejską Policji a Aresztem Śledczym. Potwierdził, że zatrzymany dwukrotnie bądź trzykrotnie przewrócił się na schodach, podczas gdy sprowadzano go na dziedziniec komendy w celu przeszukania samochodu. Zdaniem świadka były to jednak upadki celowe, gdyż zatrzymany chciał zobaczyć kto go prowadzi. Świadek zaprzeczył też, aby widział jak świadek Wiśniewski groził zatrzymanemu bronią, a także aby uderzał go ręką w głowę. W toku przedmiotowej sprawy przesłuchano w charakterze świadków wszystkich funkcjonariuszy wymienionych przez zawiadamiającego, których udało się zidentyfikować. Jan Nowak, Anna Kowalska oraz Tomasz Wiśniewski, zeznali, że nic im nie wiadomo o tym, aby Piotr Wiśniewski i Marek Zieliński stosowali wobec zatrzymanego Adama Nowaka przemoc. Zeznali zgodnie, że w ich obecności żadne z opisanych przez Adama Nowaka bezprawnych czynów nie miało miejsca. W celu wyjaśnienia wątku próby samobójczej, o której zeznał zawiadamiający postanowiono przesłuchać funkcjonariuszy z Aresztu Śledczego we Wrocławiu. Andrzej Iwanowski, Maria Kamińska oraz Piotr Zieliński, zgodnie zeznali, że opisana przez Adama Nowaka sytuacja nie mogła mieć miejsca. Szczegółowo określili procedury obowiązujące w takich sytuacjach oświadczając przy tym, że gdyby doszło do takiego zdarzenia na pewno by o tym wiedzieli. W celu usunięcia wszelkich wątpliwości Andrzej Iwanowski dołączył do akt niniejszej sprawy kserokopię z książki przebiegu służby w Areszcie Śledczym za okres od dnia 15.08.2023 r. do 17.08.2023 r. Analiza tych dokumentów w sposób jednoznaczny wskazuje, że brak jest jakichkolwiek okoliczności potwierdzających fakt podjęcia próby samobójczej przez zatrzymanego Adama Nowaka w opisywanym przez niego miejscu i czasie. Również przesłuchani w tej sprawie Marcin Nowak i Ewa Kowalska, którzy przebywali z zawiadamiającym w jednej celi Aresztu Śledczego nie potwierdzili bezpośrednio jego wersji. Marcin Nowak zeznał co prawda, że Nowak mówił mu o tym, iż był bity przez funkcjonariuszy policji jednak na jego ciele nie widział jakichkolwiek obrażeń. Ewa Kowalska zeznała natomiast, że nie przypomina sobie osoby Adama Nowaka i tego, by ktokolwiek mówił mu o fakcie pobicia przez funkcjonariuszy policji. Ponadto, z Aresztu Śledczego we Wrocławiu uzyskano uwierzytelnioną kserokopię książki zdrowia osadzonego Adama Nowaka, którą okazano świadkowi Janowi Iksińskiemu - lekarzowi z Aresztu Śledczego we Wrocławiu, który badał ww. po osadzeniu go w areszcie. Świadek ten oświadczył, iż dokonywał oględzin ciała Adama Nowaka po tygodniu jego pobytu w areszcie i w trakcie tej czynności ujawnił jedynie zasinienie na lewym obojczyku. Innych obrażeń na ciele zawiadamiającego nie stwierdzono.

W związku z powyższym, po przeanalizowaniu zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzić należy, że funkcjonariusze policji Piotr Wiśniewski i Marek Zieliński stosowali wobec zatrzymanego środki przymusu bezpośredniego w postaci krępowania rąk kajdankami, konwojowania go itp. Jednakże żadna z przeprowadzonych w tej sprawie czynności procesowych nie pozwala na przyjęcie, że swym zachowaniem przekroczyli oni swe uprawnienia postępując wobec zawiadamiającego w opisany przez niego sposób. Także stwierdzone podczas badania w Areszcie Śledczym we Wrocławiu zasinienie na prawym obojczyku nie może świadczyć o stosowaniu bezprawnej przemocy fizycznej wobec Adama Nowaka, zwłaszcza, że do jego ujawnienia doszło po tygodniu jego pobytu w Areszcie Śledczym. W związku z powyższym postanowiono jak na wstępie.

Prokurator Jan Kowalski

Pouczenie:

1. Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 306 § 1a k.p.k. oraz art. 465 § 2 k.p.k.): - stronom procesowym, - instytucji państwowej lub samorządowej, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, - osobie, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie określonym w art. 228-231, art. 233, art. 235, art. 236, art. 245, art. 270-277, art. 278-294 lub w art. 296-306 Kodeksu karnego, jeżeli postępowanie karne wszczęto w wyniku jej zawiadomienia, a wskutek tego przestępstwa doszło do naruszenia jej praw. Sąd może utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie lub uchylić je i przekazać sprawę prokuratorowi celem wyjaśnienia wskazanych okoliczności bądź przeprowadzenia wskazanych czynności (art. 330 § 1 k.p.k.). Jeżeli prokurator nadal nie znajdzie podstaw do wniesienia aktu oskarżenia wyda ponownie postanowienie o jego umorzeniu, pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1a k.p.k. (tj. prawo do złożenia zażalenia, które zostało uwzględnione przez sąd) może w takim przypadku wnieść akt oskarżenia do sądu w terminie miesiąca od daty doręczenia odpisu postanowienia, które jest równoznaczne z zawiadomieniem o postanowieniu w rozumieniu art. 55 § 1 k.p.k. (art. 330 § 2 k.p.k., art. 55 § 1 k.p.k.). Akt oskarżenia winien spełniać wymogi określone w art. 55 § 1 i 2 k.p.k. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania (art. 55 § 3 k.p.k.). 2. Uprawnionym do złożenia zażalenia, o którym mowa w art. 306 § 1a k.p.k., przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy (art. 306 § 1b k.p.k.). 3. Na postanowienie co do dowodów rzeczowych zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, od której odebrano przedmioty lub która zgłosiła do nich roszczenie (art. 323 § 2 k.p.k.). 4. W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy (art. 465 § 2a k.p.k.). 5. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty doręczenia odpisu postanowienia i jest zawity. Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2, art. 460 k.p.k.).

Zarządzenie: Stosownie do art. 100 § 4 k.p.k. i 140 k.p.k. odpis postanowienia doręczyć: 1) pokrzywdzonemu - załącznik adresowy k. 1 2) jego pełnomocnikowi - k. 3

Prokurator Jan Kowalski