Wyrok Sądu Rejonowego

I C 1234/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

15 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie VII Wydział Cywilnyw składzie:Przewodniczący: Sędzia Anna KowalskaProtokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu 15 marca 2023 r. w Warszawiena rozprawie

sprawy z powództwa Jana Wiśniewskiegoprzeciwko SuperTravel spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowieo zapłatę

1. zasądza od pozwanego SuperTravel spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie na rzecz powoda Jana Wiśniewskiego kwotę 2500 zł (dwa tysiące pięćset złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 10 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanego SuperTravel spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie na rzecz powoda Jana Wiśniewskiego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 300 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sędzia Anna Kowalska

UZASADNIENIE

Powód Jan Wiśniewski wniósł o zasądzenie od pozwanego SuperTravel spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąz siedzibą w Krakowie kwoty 2500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dniawniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że za pośrednictwem Biura Usług Turystycznych"WAKACJE" w Warszawie wykupił u pozwanego bilet na przejazd 4 osób z Warszawy do Paryża w Francjii z Paryża do Warszawy, za który zapłacił 4000 zł. W oznaczonym terminie - 20 grudnia 2022 r., powód wraz z pozostałymi 3 osobami wsiadł do autokaru pozwanego by dojechać doParyża. W trakcie podróży, już na terenie Niemiec, powód został poinformowany, żeautokar, którym jedzie, nie dojeżdża do Paryża. Powód i towarzyszące mu osoby zostalipoproszeni o opuszczenie autokaru na stacji benzynowej w miejscowości Kolonia - położonejokoło 400 km od Paryża. W związku z zaistniałą sytuacją powód i towarzyszące mu osobybyły zmuszone dojechać do Paryża taksówkami na własny koszt. Taka sama sytuacja miałamiejsce w drodze powrotnej. Mając na uwadze powyższe, w związku z niewykonaniemumowy przez pozwanego, powód domaga się zwrotu poniesionych kosztów związanychz wynajęciem taksówek z Kolonii do Paryża i z powrotem w wysokości 2500 zł wrazz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Pozwany SuperTravel spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie wniósło oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut braku biernej legitymacji procesowej,wskazując, że powód nie zawarł z nim umowy, którą pozwany miałby zobowiązać się dodowiezienia powoda wraz z 3 osobami z Warszawy do Paryża i z powrotem. Pozwanypoinformował, że wystawcą przedłożonego przez powoda potwierdzenia rezerwacji byłoBiuro Turystyczne "WAKACJE" Maria Zielińska w Warszawie a nie SuperTravel spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibąw Krakowie. Strona pozwana wskazała, że w swojej ofercie miała wycieczkę z Warszawydo Rzymu we Włoszech w terminie od 15 grudnia 2022 r. do 22 grudnia 2022 r., która niezostała jednak wykupiona przez powoda, a na trasie przejazdu autokaru Warszawa - Rzymnie znajdowała się miejscowość Paryż. Nadto, pozwany podniósł, że nie udzielał powodowiżadnych informacji i zapewnień na temat możliwości przejazdu do Paryża w ramachwycieczki Warszawa-Rzym. Pozwany odniósł się również do zapisu widniejącego narezerwacji ST/2022/12/123 przedłożonej przez powoda o treści "sam transport w obiestrony (....) Warszawa-Kolonia-Paryż. Wysiadają w Paryżu", wskazując, że pozwany nie jestautorem tego zapisu oraz że sporządzony został prawdopodobnie przez agenta biura "WAKACJE".

Stan faktyczny

10 grudnia 2022 r. powód Jan Wiśniewski zawarł z pozwanym SuperTravel spółką z ograniczonąodpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie za pośrednictwem agenta Marii Zielińskiej, prowadzącejdziałalność gospodarczą pod nazwą Biuro Usług Turystycznych "WAKACJE" w Warszawie, umowę, na mocyktórej pozwany zobowiązał się do transportu powoda wraz z 3 innymi osobamiz Warszawy do Paryża we Francji i z Paryża do Warszawy. Powód przyszedł do biuraagenta pozwanego Marii Zielińskiej w Warszawie, która najpierw wysłała zgłoszenie do pozwanego, a ten pocztąelektroniczną i telefaksem potwierdził warunki umowy. Powód uiścił na rzecz pozwanegokwotę 4000 zł.

Dowód:− potwierdzenie rezerwacji ST/2022/12/123 - k. 1-2− zgłoszenie - umowa udziału w imprezie turystycznej ZG/2022/12/12, ZG/2022/12/13 - k. 3, 4− poczta elektroniczna z 10 grudnia 2022 r. - k. 5-6− potwierdzenie rezerwacji ST/2022/12/124 - k. 7− dowód wpłaty WP/2022/12/123 - k. 8− zeznania powoda Jana Wiśniewskiego k. 9-10− zeznania świadka Adama Nowaka - k. 11-12

Maria Zielińska prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą Biuro Turystyczne "WAKACJE" w Warszawie wchwili zawierania umowy była agentem pozwanego.Okoliczność bezsporna

20 grudnia 2022 r. powód wraz z 3 innymi osobami wsiadł do autokarupozwanego w celu odbycia podróży do Paryża. Podczas podróży 20 grudnia 2022 r., już naterytorium Niemiec, pracownik pozwanego poinformował powoda, że autokar z powoduopóźnienia nie pojedzie przez Paryż oraz że zostanie wysadzony wraz z towarzyszącymi muosobami na stacji benzynowej SHELL położonej około 400 km od Paryża. Powód wrazz 3 pozostałymi osobami po opuszczeniu autokaru pozwanego dojechał z Kolonii doParyża wynajętymi taksówkami na własny koszt. W drodze powrotnej powód ponowniezostał zmuszony do dojazdu taksówką na swój koszt. Łączny koszt podróży z miejscowościKolonia do Paryża i z powrotem to kwota 400 EUR.

Dowód:− zeznania powoda Jana Wiśniewskiego - k. 9-10− rachunek za wynajęcie taksówek - k. 13− zeznania świadka Adama Nowaka - k. 11-12− zeznania świadka Ewy Kowalskiej - k. 14-15

Powód poniósł koszt transportu w kwocie 400 EUR, to jest równowartość2500 zł.Okoliczność bezsporna

Powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z 5 stycznia 2023 r.. Pismemz 10 stycznia 2023 r. pozwany odmówił zapłaty. Powód ponownie złożył reklamacjępismem z 15 stycznia 2023 r..

Dowód:− potwierdzenie nadania - k. 16− pismo z 10 stycznia 2023 r. - k. 17− pismo z 15 stycznia 2023 r. - k. 18-19

Ocena dowodów

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów,w pełni wiarygodnych zeznań powoda Jana Wiśniewskiego oraz częściowo wiarygodnych zeznań świadka Adama Nowaka i świadka Ewy Kowalskiej.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powoda Jana Wiśniewskiego, gdyż były logiczne, spójnei korespondowały w pełni z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym,w szczególności dokumentami zgromadzonymi w sprawie. Zeznania powoda byłyszczegółowe i autentyczne, powód potrafił logicznie odpowiedzieć na wszystkie zadane mupytania.

W przeważającej mierze sąd dał wiarę również zeznaniom świadka Adama Nowaka, jego zeznaniabyły na ogół logiczne i spójne. Za niewiarygodne natomiast sąd uznał zeznania świadkaw zakresie, w jakim wskazał, że pozwany dowiedział się o zawarciu umowy agentaz powodem dopiero kilka dni przed planowanym wyjazdem, albowiem są one sprzecznez treścią przedłożonych do sprawy dokumentów.

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania świadka Ewy Kowalskiej, tj. w zakresie, w jakim niebyły sprzeczne z pozostałym wiarygodnym materiałem. Dotyczy to tego, że powód wrazz towarzyszącymi mu osobami podróżował autokarem pozwanego z Warszawy,a w Niemczech miejscowości Kolonia został poproszony o opuszczenie autokaru z uwagi nato, że nie przejeżdżał on przez miejscowość Paryż, do której zmierzał powód. W pozostałymzakresie jego zeznania były niewiarygodne, w szczególności odnośnie do tego, że powód byłinformowany przed wyjazdem o tym, że autobus nie zawiezie go do Paryża. Świadektwierdził, że rozmawiał z jedną z pozostałych osób, a nie z powodem, co było nie tylkosprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami powoda, ale także z doświadczeniem życiowym, bo topowód dokonał zakupu biletów i zorganizował cały wyjazd. Niewiarygodne były jegozeznania odnośnie do tego, że rozmawiał telefonicznie z powodem czy którymś z osób mutowarzyszących, przeczą temu bowiem wiarygodne zeznania powoda, a z innymi osobami,jak już wskazano, świadek nie mógł rozmawiać, osoby te mieszkały za granicą, organizacjąwyjazdu zajmował się wyłącznie powód.

Za wiarygodne sąd uznał powołane wyżej dokumenty. Ich prawdziwości oraz treściw nich zawartych nie kwestionowała żadna ze stron, a sąd nie miał podstaw, by czynić toz urzędu.

Sąd postanowił na podstawie art. 235 kpc pominąć dowód z zeznańświadka Piotra Malinowskiego. Wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka został zgłoszony dopierona ostatniej rozprawie, po przeprowadzeniu dowodu z zeznań stron. Dowód ten należało więcuznać za spóźniony. Ponadto, fakty, które tym dowodem miały zostać wykazane, albo byłybezsporne - jak to, że Maria Zielińska była agentem pozwanego czy też kiedy pozwany dowiedział sięo zawarciu umowy przez agenta (miało to miejsce 10 grudnia 2022 r., skoro pracownikpozwanego potwierdził pocztą elektroniczną rezerwację, a następnie wystawił stosownepotwierdzenie), albo też nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu: zakresumocowania agenta (skoro pozwany nie oświadczył niezwłocznie powodowi, że niepotwierdza umowy, a przeciwnie potwierdził umowę z powodem), kwestia przebieguprocedury rezerwacyjnej u pozwanego (istotne było jedynie, czy pozwany zawarł umowęz powódką), fakt, czy pozwany regularnie przewozi pasażerów do Paryża czy też wyjątkowozawarł z powodem taką umowę.

Ocena prawna

Powództwo było zasadne.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że 10 grudnia 2022 r. powód zawarłz pozwanym umowę przewozu, na podstawie której pozwany zobowiązał się doprzetransportowania powoda z Warszawy do Paryża i z Paryża do Warszawy.

W przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy ustawy Prawo przewozowez 15 listopada 1984 r. i odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego o umowie przewozu.Stosowanie do treści art. 784 kc przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje sięw zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osóblub rzeczy. Zgodnie z art. 786 kc umowę przewozu zawiera sięprzez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innychokreślonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowegowarunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęciemiejsca w środku transportowym.

W przedmiotowej sprawie 10 grudnia 2022 r. powód zawarł z pozwanym zapośrednictwem agenta - Biura Usług Turystycznych "WAKACJE" w Warszawie umowę przewozu, którejprzedmiotem był transport jego i 3 innych osób z Warszawy do Paryża i z Paryża doWarszawy. Umowa nie została należycie wykonana, gdyż pozwany nie dowiózł powodai towarzyszących mu osób do Paryża i z powrotem, wskutek czego poniósł on szkodęw postaci kosztów przejazdów taksówkami z miejsca, gdzie został wysadzony (stacjabenzynowa w miejscowości Kolonia), do umówionego celu podróży (Paryż).

Pozwany podniósł zarzut braku biernej legitymacji procesowej, tłumacząc, że powódzawarł umowę z agentem, a nie z pozwanym, który nie wiedział o treści zawartej umowy.Zarzut pozwanego należało uznać za bezzasadny.

W myśl art. 758 kc przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent)zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia,za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenieprzedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Podkreślenia wymaga fakt, żeczynności prawne podejmowane przez agenta-pełnomocnika w zakresie jego umocowaniawywierają bezpośrednie skutki w sferze prawnej zleceniodawcy. W rezultacie zleceniodawcastaje się stroną nabywającą prawa i obciążoną obowiązkami z momentem dokonania przezagenta stosownych czynności.

W niniejszej sprawie bezspornym jest fakt, że powód zawarł umowę przewozu z agentempozwanego, w jego imieniu. Świadczy o tym treść umowy (potwierdzenia rezerwacjiST/2022/12/123 i ST/2022/12/124 z 10 grudnia 2022 r.) i wskazanie w niejpozwanego jako organizatora a Biuro Usług Turystycznych "WAKACJE" w Warszawie jako agenta. Z treściumowy, a konkretnie z punktu określonego jako "informacje dodatkowe", wynika wyraźnie,że jej przedmiotem był wyłącznie transport 4 osób z Warszawy do Paryża i z Paryża doWarszawy i ich ubezpieczenie na ten czas.

Bezzasadne były twierdzenia pozwanego, że nie ponosi odpowiedzialności za działaniaagenta, gdyż nie upoważniał go do sprzedaży usługi przewozowej do Paryża i w tym zakresieumocowanie agenta zostało przekroczone. Z ustalonego stanu faktycznego wynikajednoznacznie, że pozwany w dniu zawarcia umowy przez agenta tj. 10 grudnia 2022 r.był w posiadaniu informacji o treści umowy i potwierdził pocztą elektroniczną dokonanąprzez niego rezerwację, a następnie sam wystawił dokument potwierdzający zawarcie umowy(k. 5-6). Zarzuty pozwanego, że nie potwierdził umowy zawartej z agentem, były sprzecznez ustalonym stanem faktycznym tj. pocztą elektroniczną z 10 grudnia 2022 r.,potwierdzeniem z 10 grudnia 2022 r. i zeznaniami świadka Krzysztofa Wieczorka, pracownika pozwanego.Świadek, pracownik pozwanego, zeznał po okazaniu mu dokumentów na k. 5-6: "to jestpotwierdzenie rezerwacji dla agenta dokonane przez pozwanego. Ten dokument jestautentyczny stworzony przez pozwanego" - k. 12. Już tylko na marginesie należy wskazać,że w myśl art. 760 kc w razie gdy agent zawierający umowę w imieniu dającego zlecenienie ma umocowania lub przekroczy jego zakres, umowę uważa się za potwierdzoną, jeżelidający zlecenie niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o zawarciu umowy nie oświadczyklientowi, że umowy nie potwierdza. Przytoczony przepis stwarza domniemaniepotwierdzenia umowy przez dającego zlecenie w razie jego milczenia, mimo otrzymanejwiadomości o zawarciu przez agenta umowy w imieniu dającego zlecenie bez stosownegoumocowania. Pozwany nigdy nie oświadczył powodowi czy też agentowi, że odstępuje odumowy. Winien to uczynić niezwłocznie, czyli jeszcze 10 grudnia 2022 r..

Zarzut pozwanego, że nie oferuje regularnie w ramach świadczonych usług przewozu doParyża, był chybiony. Nie ma żadnego znaczenia, czy regularnie oferuje innym klientomzawarcie takiej umowy, istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było jedynie to, czypozwany z powodem zawarł taką umowę.

W przedmiotowej sprawie umowa przewozu zawarta przez powoda z pozwanym niezostała należycie wykonana. Roszczenie powoda o zwrot kosztów transportu z Kolonii doParyża i z powrotem należy uznać zatem za uzasadnione. Stosownie do treści art. 471 kcdłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytegowykonania zobowiązania, chyba że wykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwemokoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Nadto, w myśl art. 474 kcdłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania lubzaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje, jak również osób, którymwykonanie zobowiązania powierza. Zgodnie z art. 361 § 1 kc zobowiązany doodszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lubzaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl art. 363 § 1 kc naprawienie szkody powinnonastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego,bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanupoprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmiernetrudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Z powyższych przepisów wynika, że łącznie muszą zostać spełnione trzy przesłanki:niewykonanie albo niewłaściwe wykonanie umowy przez dłużnika, powstanie szkody postronie wierzyciela oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy tymi dwoma pierwszymielementami. Dłużnik może się ekskulpować przez wykazanie, że szkoda wynikłaz okoliczności przez niego niezawinionych (por. System Prawa Prywatnego, tom VI Prawo zobowiązań - część ogólna Wydawnictwo C.H.Beck Warszawa 2018 r., teza 14-15 do art. 471 kc, str.655). Powód w toku procesu wykazał wszystkie trzy przesłanki odpowiedzialnościodszkodowawczej pozwanego, a pozwany w toku procesu nie wskazał nawet okoliczności,która miałaby uwolnić go od winy za niewłaściwe wykonanie umowy. Nie było przedmiotemsporu, że powód poniósł szkodę w kwocie 2500 zł, to jest koszt przejazdu z miejsca, gdziezostał wysadzony (stacja benzynowa SHELL), do Paryża i z powrotem. Z ustalonego stanufaktycznego wynika, że pozwany nie wykonał właściwie umowy, a mianowicie zobowiązałsię do przewozu powoda i towarzyszących mu osób z Warszawy do Paryża, jednak tego niewykonał, wysadzając ich ok. 400 km od Paryża. Istnieje też adekwatny związek przyczynowypomiędzy niewłaściwym wykonaniem umowy a powstaniem szkody. Gdyby pozwanywłaściwie wykonał umowę i zawiózł powoda i towarzyszące mu osoby do Paryża, nieponiósłby kosztów dodatkowego transportu. Podstawową przyczyną powstania tych kosztówbyło niewykonanie umowy przez pozwanego. Powód wykazał zatem wszystkie przesłankiwarunkujące po stronie pozwanego powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej.Roszczenie co do wysokości nie było kwestionowane przez pozwanego.

Zgodnie z art. 471 kc pozwany winien zapłacić powodowi odszkodowaniew wysokości 2500 zł, którą to kwotę zasądzono na podstawie art. 471 kc. O odsetkachorzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 kpc w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwościz dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Powódwygrał sprawę w całości, stąd pozwany winien zapłacić na jego rzecz poniesione przez niegokoszty procesu, na które składała się opłata sądowa od pozwu w kwocie 125 zł, kosztywynagrodzenia adwokackiego w wysokości 300 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwaw kwocie 17 zł. Wysokość wynagrodzenia adwokata wynika z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwościz dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Anna Kowalska